Het leven van Jos Veldman als pensionado
Jos Veldman mag worden gezien als een ware AZL-ambassadeur. Hij is op 1 januari 1977 begonnen op de toenmalige afdeling Systeemontwikkeling als Programmeur. Tot aan zijn pensionering 43 jaar later, op 1 december 2020, heeft hij telkens op dezelfde afdeling gewerkt. Wel in verschillende rollen: van programmeur en IT-consultant tot teamleider en leidinggevende. We duiken in dit artikel samen in het leven na het pensioen en bespreken waar de pensionado zich nu allemaal mee bezighoudt.
Een groot weerzien
Anno 2023 gaat het goed met Jos. Of zoals hij zelf zegt: “Ik heb een heel rijk leven.” Rijdend in zijn Plymouth-oldtimer – één van zijn grote liefdes – arriveert hij onder de stralende zon bij AZL. Eenmaal aangekomen is het een groot weerzien met oude bekenden. “Ik heb met veel collega’s altijd fijn contact gehad. Met sommigen wandel ik nog steeds en eet ik een hapje.” Zijn afscheid in november 2020 was echter niet traditioneel vanwege de coronaperiode. Desondanks kijkt hij terug op een prachtige periode bij AZL. “Het was echt een droombaan”, benadrukt Jos meerdere malen tijdens het gesprek.
Vrijwilligerswerk
Tegenwoordig verveelt de 68-jarige pensionado zich geen moment en heeft hij het hartstikke druk. Jos geeft aan dat hij écht geniet en veel tijd steekt in zijn kinderen, kleinkinderen en partner. Op vakantie gaan en weekendtripjes doen – veelal met de caravan – komt dan ook vaak voor. Verder houdt hij zich onder meer bezig met het uitoefenen van vrijwilligerswerk. Jos is vanaf 2020 als vrijwilliger verbonden aan SGL-Zorg, waar hij één dagdeel per week in de houtbewerking staat met mensen met een niet-aangeboren hersenafwijking. Zeer boeiend, volgens hem. “Het is heel iets anders dan ik voorheen heb gedaan. Het geeft wel ontzettend veel voldoening. Je bouwt een band op met deze mensen. Dat stelt echt iets voor.”
Ook rijdt Jos één dagdeel per week in Beekdaelen rond in de Wensbus. “Ik breng de mensen naar de fysiotherapeut, kapper of winkel. Daardoor maak je op die dag het verschil voor ze. En nu kan ik dit nog doen. Misschien ben ik over tien jaar zelf wel blij als ik hierin word rondgereden.”
Liefde voor de oldtimer
Naast quality time met zijn naasten en maatschappelijke inzet, besteedt Jos tenslotte ook de nodige uren aan zijn oldtimers. Is het niet dat hij samen met zijn (klein)kinderen eraan sleutelt, rijdt hij er meerdere malen in rond. Zijn collectie bestaat uit een Jeep, Zwitsers legervoertuig, een dicht en een open vrachtwagentje uit het Belgische leger en een Plymouth. “Het heeft onze familie altijd beziggehouden en is inderdaad een uit de hand gelopen hobby”, erkent de pensionado. ‘Vervelen’ komt dan ook niet voor in het woordenboek van Jos. Hij kijkt uit naar de pensionering van zijn partner. “Dat duurt nog twee jaar. Dan ben ik al zeventig”, grapt Jos. “En intussen carpe diem, tel ik mijn zegeningen en blijf ik ervan genieten!”