Een lappendeken van kansen, uitdagingen en groei

Kracht van communicatie en samenwerking
Mijn verhaal begint op 23-jarige leeftijd bij de afdeling Actuariaat. Ik trad in dienst bij AZL en werd meteen betrokken bij alle facetten van het actuariële werk. Van ondersteuning bij het jaarwerk en voorbereiden van bestanden tot het maken van analyses. Ik heb vanaf dag één de kracht van samenwerking en communicatie ervaren. Als je collega's ziet worstelen, moet je de hand uitsteken om te helpen. Daar help je niet alleen je collega mee, maar leer je zelf ook veel van.

Na één jaar, toen een collega ziek werd, werd ik adviseur van Pensioenfonds AZL en begon ik zelfstandig andere klanten te adviseren. Dit was het begin van mijn groeiende rol binnen AZL. In 2011 begon ik na te denken over mijn toekomst. In plaats van mij te specialiseren op een actuarieel onderwerp, heb ik aangegeven verbreding te zoeken. Ik werd toen projectleider om een van de eerdere versies van het vernieuwde pensioenstelsel te implementeren.

Overtuiging om kansen te grijpen
De zijstap als projectleider heeft me een beter beeld van het bedrijf en mezelf gegeven. Toen ik als 29-jarige de vraag kreeg waar ik mezelf over tien jaar zag zitten had ik dan ook een scherp beeld: op de stoel van de financieel directeur. En als het even kan over minder dan tien jaar. Dat uitspreken is wel meteen spannend, want er kunnen twee dingen gebeuren; als anderen het niet zien zitten is dat hard en tegelijkertijd heel duidelijk. Maar als anderen het wel zien zitten dan krijg je steun en kunnen mooie dingen gebeuren.

Ik kreeg een kans als hoofd Financiën en heb daar ervaring opgedaan als leidinggevende. Gelijktijdig had ik mijn handen vol aan btw zaken: we hebben met collega’s gekeken naar alternatieven voor het vervallen van de koepelvrijstelling en daarnaast naderde onze rechtszaak ‘Fiscale eenheid X’ het eind. De dingen die ik deed wekten vertrouwen zodat ik op 34-jarige leeftijd verantwoordelijk werd voor heel financiën. Wat zegt dit alles? Het toont aan dat kansen er zijn. Je moet er wel voor open staan en soms een stap opzij zetten om verder te kunnen groeien. Je rugzak met kennis en vaardigheden wordt steeds voller en meer divers.

De diversiteit van mijn huidige functie als statutair directielid is iets wat me enorm aanspreekt. Het combineren van strategisch denken en financiën houdt mijn werk boeiend en dynamisch. Een strategisch overleg met het managementteam in de ochtend, een gesprek over cijfers ’s middags, een gesprek met nieuwe collega’s – alles komt samen in deze rol. En tegelijkertijd leer ik weer veel nieuwe dingen.

Zelfreflectie
Het is belangrijk om te beseffen dat groeien binnen een organisatie niet alleen draait om jezelf laten zien, maar ook om zelfreflectie. Om de paar jaar reflecteer ik op mijn carrière en stel ik mezelf de vragen: wie ben ik, wat wil ik, en waar wil ik naartoe?’. Deze gezonde onrust helpt me om mijn koers te bepalen en mijn sterke en zwakke punten te identificeren.

Een ander belangrijk aspect van groei is het herkennen van je eigen grenzen. Het ‘Peter Principle’ leert ons dat mensen vaak groeien tot het niveau van onbekwaamheid. Soms moeten we een stap terug zetten om te groeien in een andere richting. Het is van cruciaal belang om open te staan voor feedback van anderen en die feedback actief te gebruiken om te groeien.

Groeien in de hoogte én breedte
Als ik dan kijk naar AZL: AZL is voor mij niet zomaar een bedrijf; het is een organisatie die eerlijk met haar medewerkers omgaat en hen de kans biedt om te groeien. Waarbij het niet alleen draait om verticale promoties, maar ook om stappen opzij en het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden.

Dat is een aspect waar naar mijn idee vaker bij mag worden stilgestaan anno 2023. Een tijd waarin het draait om uitersten: aan de ene kant de vluchtigheid van ons dagelijks bestaan en aan de andere kant mensen die zoeken naar bezinning en zelfreflectie. Die vluchtigheid zie ik ook terug in de arbeidsmarkt. Veertig jaar bij dezelfde werkgever is misschien niet meer van dezelfde tijd, maar iedere paar jaar wisselen van baan is het andere uiterste.

Wat ik daarvan vind? Mijn antwoord is dat het belangrijkste is dat je plezier hebt in wat je doet. Daarom moet iedereen het pad bewandelen dat het beste past. Ik zie echter ook het belang van rust en stabiliteit om te reflecteren, zodat je stilstaat bij wie je bent en waar je naar toe wilt. Blijf openstaan voor feedback en spreek uit wat je wil. Dan krijg je vanzelf sponsoren die je helpen om je volgende stap te zetten. En neem van mij aan: doorgroeien binnen een bedrijf is echt de moeite waard.

Jos Gubbels
CFO AZL